Nee, dat viel een beetje tegen. Ik vertrek
zaterdag naar Colonia Friesland, in de hoop daar wat kievitseieren
te zoeken, te fierljeppen en heit en mem te ontmoeten, maar nee. De
friezen daar zijn van duitse oorsprong en mennonieten, die in de
dertiger jaren, via allerlei omzwervingen in Paraguay terecht
gekomen zijn. Ik heb er twee gesproken en ze spraken zelfs geen
duits. Vervolgens ben ik verder gereden richting Colonia Volendam.
De weg is lang en onverhard. Veel armoede, kleine huisjes, paard en
wagens, maar evenzoveel aardige mensen. In General Aquino vraag ik
de weg en het is nog 50 kilometers naar Volendam. Ik had mijn
woordje al klaar: 'Nee, ik was in de buurt en dacht, ik kom effe
langs, buurten, ja lekker een spekulaasje bij de koffie...'
Na 500 meter ligt er
een blubberige plas. Ik laat de motor
achter mij voorgaan om te kijken hoe hij er doorheen komt. Ik volg,
maar mis de doorsteek op 10 centimeter en de brom duikt 30 cm. diep
de blubber in. De motor slaat af, maar pakt gelukkig gelijk weer op.
Met zeiknatte voeten besluit ik dat het welletjes is en ik maak
rechtsomkeert.
Zaterdagavond naar
de film 'Ray' gekeken en wederom ervaren hoe mooi muziek is. Wat een
genie! Zondag 'thuis' gebleven voor de wedstrijd, meer strijd dan
wed, maar vooral hartkloppingen en verbazing. Waarom
winnen we nooit als het erop
aan komt. Kater.
Maandag
vertrokken naar Villarica del Espirito Santo. Dit is echt een toffe
stad. Verschrikkelijk
aardige mensen, een geweldig hotel (10 euri,
inclusief ontbijt) en mooie lanen met fruitbomen en paardentaxi's.
Let op mijn woorden: Villarica wordt het Barcelona van Zuid
Amerika, duurt nog even, maar we
hebben de tijd.
Ik heb wel zitten
piekeren de afgelopen dagen hoe ik verder moet, want het is toch
echt winter hier. Overdag gaat het wel (als de zon schijnt), maar de
avonden zijn fris. Maar vooralsnog is de route: morgen naar het
zuiden, richting Encarnacion, dan naar het westen en via een boogje
naar Asuncion om de brief van Billy Clismo op te halen. Dan naar Foz
do Iguazu, naar de mooiste watervallen ter wereld en dan via
Missiones in Argentinië naar Uruguay. Als het weer het toelaat blijf
ik daar overwinteren. Als het weer anders dirigeert zoek ik een
warmere plek op. Ik weet dat de kou me een keer parten
gaat spelen op weg naar Patagonië,
maar niet nu.
Vandaag weer eens
op pad geweest voor onderdelen en ik heb een nieuwe set tandwielen
gekocht (14 - 36 , dat wordt lachen, want ik rij nu 13 - 39) en
zowaar een goede zuiger gevonden en uitgetest. Ik denk dat ik er
weer een 15.000 km mee vooruit kan (de teller staat
inmiddels op 13.150) dus Patagonië moet
te halen zijn.
Ik ga zo eten bij
'So What' van Jürgen de Juitser (nee, een andere) en dan lekker
slapen in hotel Ybytyruzu. Paraguay is het lelijke eendje van Zuid
Amerika, maar voorlopig bevalt het me hier uitstekend. Binnenkort
meer over
dit leuke landje en mijn plannen
voor de toekomst.
Welkom in Colonia Friesland
blubberige plas. Ik laat de motor
achter mij voorgaan om te kijken hoe hij er doorheen komt. Ik volg,
maar mis de doorsteek op 10 centimeter en de brom duikt 30 cm. diep
de blubber in. De motor slaat af, maar pakt gelukkig gelijk weer op.
Met zeiknatte voeten besluit ik dat het welletjes is en ik maak
rechtsomkeert.
aardige mensen, een geweldig hotel (10 euri,
inclusief ontbijt) en mooie lanen met fruitbomen en paardentaxi's.
Let op mijn woorden: Villarica wordt het Barcelona van Zuid
Amerika, duurt nog even, maar we
hebben de tijd.